IN DE SCHIJNWERPER

HENK NIENHUIS: ''WIJ STIERVEN NOG LIEVER DAN DAT WE
AAN DE LANGELEEGTE VERLOREN.‘'

  

U kwam in 1963 van Nieuw Buinen naar Veendam. Wat voor type voetballer was Henk Nienhuis?

,,Ik was een dynamische middenvelder, een goede voetballer met een enorme wil om te winnen, ik had er alles voor over. Mijn motto was: Als je na 90 minuten nog leeft, dan is het mooi meegenomen. Veenkoloniaals.

Na een jaar stonden de clubs in de rij. Ik kon o.a. naar Go Ahead Eagles en Heracles (Destijds goede clubs in de Eredivisie) en ook Feyenoord toonde belangstelling. Maar mijn vader vond dat ik eerst mijn studie af moest maken. Daardoor heb ik destijds mijn contract met 2 jaar verlengd.

Na het eerste jaar werd ik geselecteerd voor de wedstrijd Jong Oranje - Jong Denemarken, helaas gooide een dubbele beenbreuk 10 dagen daarvoor tegen Eindhoven roet in het eten. Ik heb destijds zes weken in het ziekenhuis gelegen.

Na de revalidatie ben ik nooit meer op het oude niveau gekomen, ik heb hierdoor nog acht jaar bij Veendam gespeeld (Totaal 10 jaar, red.) snelheid was minder geworden en de top was hierdoor niet meer  haalbaar voor mij.''

U maakte als speler de promotie mee van de 2e divisie naar de 1e divisie, hoe kijkt u daar op terug?

,,Dat was een geweldige gebeurtenis, we moesten samen met Fortuna Vlaardingen en HVC vechten om slechts 1 promotieplaats. Ik weet het nog goed: De laatste wedstrijd tegen Fortuna Vlaardingen aan de Langeleegte, het was op een dinsdagavond en we moesten winnen. Er waren 10.000 toeschouwers op het duel afgekomen en we stonden 10 minuten voor tijd met 2-1 voor toen de lichtinstallatie uitviel. Met man en macht is alles in het werk gesteld om het licht weer aan te krijgen, als het nog vijf minuten langer had geduurd, dan had de wedstrijd overgespeeld moeten worden. Gelukkig kwam het niet zo ver en konden we feest vieren.

Dit was ook de eerste en enige keer in mijn leven dat ik dronken ben geweest. We waren nog erg jong en niks gewend, maar dronken direct een paar glazen champagne op. Die promotie was een hele happening.''

Hoe was destijds het contact met supporters, ik neem aan dat ze destijds niet vaak bij uitwedstrijden waren?

,,Er reden toen nog niet veel auto's en we gingen zelf met de trein naar uitwedstrijden, maar speelden we in de buurt, dan kwamen er veel mensen kijken. Thuis was er een hele goede binding met de supporters, dit kwam mede doordat we een heel regionaal team hadden.
 
Ik kwam zelf met onze spits Jan Boelens uit Nieuw - Buinen en bij elke thuiswedstrijd kwamen er heel veel mensen op de fiets vanuit Nieuw Buinen naar de Langeleegte om ons te zien spelen. Als klein jochie ging ik zelf ook geregeld op de fiets met kameraden naar de Langeleegte om Veendam te zien.
 
De supporter was destijds ook anders, je had toen alleen voetbal en school, nu is er zoveel concurrentie bijgekomen, maar toen was er eigenlijk maar een sport en dat was voetbal.''

Wat is u het meeste bijgebleven uit uw tijd als voetballer bij Veendam?

,,Dat ik destijds eigenlijk zo van het 1e van Nieuw Buinen in het 1e van Veendam terecht kwam. Het amateurvoetbal was volgens mij kwalitatief toen veel sterker, net als het betaalde voetbal trouwens.

Uiteraard is de promotie mij ook bijgebleven, en wat mij heel erg bijgebleven is, dat was de periode onder Leo Beenhakker, hij was slechts 28 jaar en ik was als aanvoerder 27. Maar toen al merkte je aan hem dat hij heel veel verstand van voetbal had en dat hij heel goed met mensen om kon gaan.

Beenhakker kon voetballers echt beter maken. Hij had een duidelijke visie en ook een scherpe discipline.Bovendien was hij een positieve rotterdamse bluffer ‘'

Heeft u later als trainer ook dingen over genomen van Beenhakker?

Als trainer neem je van al je trainers wat over, dus zeker ook van Leo Beenhakker. Maar ik heb meer goede trainers gehad waar ik veel van geleerd heb, o.a. van Jaap Jongman bij Nieuw Buinen, en van Vogelzang en Bonsema. Van Der Gijp vond ons allemaal te oud in 1973 en wou gaan verjongen. Hierdoor was er geen plaats meer voor o.a. Mij, Blijham, Pascal en Georg.''

Wat deed u in de jaren na uw actieve loopbaan?

,,Ik ben hierna direct trainer geworden bij Nieuw Buinen, voor vier jaar. Ik ben nog 1,5 jaar trainer geweest bij Valthermond, waarna ik gevraagd ben om assistent bij Theo Verlangen te worden bij FC Groningen. Nadat ik in 1984 mijn diploma had gehaald als trainer betaald voetbal (Nienhuis zat in de zelfde trainerscursus als o.a. Co Adriaanse, Rinus Israel en Guus Hiddink, red.)belde direct Veendam of ik bij hun aan de slag wou.''

In 1984 was Veendam op sterven na dood, er was geen geld, salarissen werden maanden niet voldaan, grote schulden en sportief zat het aan de grond. Ook kwamen er amper 1.000 man naar de Langeleegte. Heeft u niet getwijfeld om er op dat moment in te stappen?

,,Ik heb vrij laat mijn jawoord aan het bestuur gegeven. Secretaris Kris Koch heeft Veendam destijds gered. Ik heb tegen het bestuur gezegd, Nanko Boddema was daar ook bij:  ,,Geef me drie weken de tijd'', hierna ben ik samen met Koch drie weken op pad gegaan om geld binnen te krijgen en spelers te halen.

7 spelers hebben toen collectief voor Veendam getekend. Ook kwamen er een paar huurlingen van Groningen bij, die ik goed kende en dat was een voordeel. Aan Koch heeft Veendam heel veel te danken. We hadden best een leuk elftal en eindigden dat seizoen met goed voetbal op een 9e plek.''

In uw eerste thuiswedstrijd als coach tegen Heerenveen zaten er direct 6.000 man op de tribune, terwijl twee maanden daarvoor er amper 1.000 man kwam, hoe verklaart u dat?

Door het enthousiasme van de mensen binnen de club en het regionale karakter van het elftal ging het publiek er weer in geloven, en mensen zijn voetbalgek in Oost-Groningen.

Die wedstrijd tegen Heerenveen verloren we vlak voor tijd met 0-2, ondanks dat we een behoorlijke wedstrijd speelden. Na de wedstrijd werd ik tijdens de persconferentie weggeroepen, aangezien mijn schoonvader bij het verlaten van het stadion een hartinfarct had gekregen. Hij overleed later op de avond in het ziekenhuis.''

Ook bent u aan het eind van het seizoen 1984-1985 met Veendam naar China geweest. En speelde Veendam een wedstrijd voor 22.000 man, hoe was dat voor de club?

,,Die trip naar China heeft  het imago van Veendam enorm goed gedaan. Ook gingen er destijds 20 bedrijven uit het Noorden mee om daar zaken te doen. Al deze bedrijven zijn tijdens deze trip sponsor geworden van Veendam.''

Had u voor aanvang van het seizoen 1985-1986 kunnen vermoeden dat u om promotie zou strijden?

,,Het jaar daarvoor hadden we al tegen goede ploegen laten zien dat we aardig konden meekomen, voordeel was wel dat we als underdog te boek stonden. Er waren nog een paar goede voetballers bijgekomen, en we hadden een goede wedstrijdmentaliteit, goede conditie en wilskracht. Daarmee kun je al heel ver komen.
 
We pakten uit bij NAC de derde periode, alleen moesten we wachten op de uitslag van Den Haag, toen die gunstig voor ons uitviel was er een enorm gejuich. We konden ons hierna goed richten op de nacompetitie, waarin niemand rekening hield met Veendam.

Er werd zelfs gezegd, als ze een paar punten pakken dan mogen ze blij zijn. Het pakte anders uit, we wonnen eerst uit bij RKC, hierna kwamen we in een soort ‘flow' zoals ze dat tegenwoordig mooi noemen en wonnen we alles.

Thuis tegen Willem II op 11 juni 1986 promoveerden we naar de Eredivisie, nadat Boy Nijgh voor 13.000 man de 1-0 had gescoord. Veendam naar de Eredivisie, niemand kon het geloven. Op dat moment was het WK in Mexico ook aan de gang en we ontvingen vanuit Mexico een telegram van Johan Derksen, ook oud Veendam speler, met felicitaties en ongeloof.

Toen ik thuis nog tranen van geluk in mijn ogen had, zag ik op het journaal dat er zelfs aandacht aan besteed werd, en dat was in die tijd heel wat. Op de achtergrond stond een kaart van Nederland met 1 stip er op en de naam Veendam stond erbij. Dat vond ik een geweldig moment.''

Daarna ging u met Veendam de Eredivisie in.

,,We speelden best aardige wedstrijden, stonden toen rond de winterstop ook 12e, maar er was een enorm lange winter in het noorden. We voetbalden pas weer in april. Hierdoor waren we genoodzaakt om bijna wekelijks twee wedstrijden te spelen. De spelers hadden toen nog gewoon een baan naast het voetbal, dit was niet op te brengen en kostte ons uiteindelijk degradatie naar de 1e divisie.''

Het jaar daarop eindigde Veendam als 2e en promoveerde het weer naar de Eredivisie.

,,We draaiden een sterk seizoen en dwongen promotie af uit bij MVV, 0-1, ik geloof weer Nijgh die de goal maakte. De week erop maakten we het thuis af tegen Emmen 3-0, en promoveerden rechtstreeks. Destijds wonnen we vrijwel alle derby's van Cambuur, Heerenveen en Emmen.''

Voor de 2e keer de Eredivisie in binnen 3 jaar.

,,Ondanks dat we slecht begonnen stonden we bij de winterstop op een 9e plek. We wonnen uit bij Fortuna Sittard met 0-2. Als Groningen dat weekend verloren had,stonden we in de winterstop boven hun, maar ze speelden gelijk. In die winterstop werd de degradatie regeling aangepast en doordat we als 17e eindigden, volgde wederom degradatie.

In dat seizoen wonnen we in het Oosterpark met 1-3 van Groningen, deze wedstrijd werd ik de hele tijd gevolgd door AVRO's Sportpanorama. Na de wedstrijd liep ik door mijn euforie  een Ere-ronde, daar ben ik later nog vaak aan herinnerd. Ook heb ik wel eens lang na de wedstrijd moeten wachten in Groningen, omdat ze met messen achter me aan wouden gaan. ‘'

Daarna terug in de Eerste divisie.

,,Dat was geen ramp, aangezien we boven onze stand leefden. Het waren twee fantastische jaren voor de spelers, de club en de trouwe aanhang. Hierna ben ik Directeur geworden. Groningen zat op dat moment in het verval en oud voorzitter Wim Everards heeft me daarna naar Groningen gehaald."

 

Na uw tijdperk Groningen kwam u weer bij Veendam terug in 1993.

,,Ik zou eigenlijk Technisch Directeur worden, maar bij gebrek aan geld runde ik eigenlijk een eenmanszaak. Ik was Technisch Directeur, Commercieel Directeur, iets wat ik erg leuk vond om te doen: sponsoren binnen halen. Daarnaast deed ik ook nog de trainingen van het eerste erbij. Dit was te veel van het goede. Maar er was geen keus.

Het jaar daarop haalden we Jan Schulting naar de Langeleegte en hij kon op mijn papieren het 1e elftal leiden. Het eerste jaar misten we net de nacompetitie, het 2e jaar speelden we geregeld voor 5.000 man en haalden we nacompetitie. We zaten in een groep met Emmen, Cambuur en NEC. Uit bij NEC verloren we, anders waren we gepromoveerd. Ook toen wonnen we alle thuisduels.

Hoe komt het dat in uw tijdperken, zowel als trainer als directeur,  veel mensen naar De Langeleegte kwamen?

,, Doordat we Veenkoloniaals voetbal speelden. Er was een wil om wat te bereiken en dat werkte door op de mensen en de sponsoren, en hoe meer sponsoren, hoe meer geld voor betere spelers. Ik was een voetbalman, maar ook eigenwijs, stapte zelf naar de gemeente toe om fractievoorzitters te polsen hoe ze over Veendam dachten. Ook bezocht ik enorm vaak de sponsoren, en als ik nu in de VOS ruimte kijk hoeveel sponsoren er nog steeds bij zijn, die destijds bij mij getekend hebben, dan ben ik best trots.

Als ik bij een potentiële sponsor kwam en die zei: ‘Nienhuis, kom over een jaar maar weer, dan word ik sponsor', dan ging ik een jaar later weer heen en zei ik: ,We hadden een afspraak dat u sponsor zou worden', keken ze me vreemd aan en pakte ik mijn agenda erbij en zei ik ‘op 13 maart vorig jaar zei u kom over een jaar maar weer'. En ik ging niet eerder weg tot ze sponsor waren.''

Wat mist u bij het huidige Veendam?

,, De wil om te winnen, de passie, maar dat is bij elke club zo, niet alleen bij Veendam. Bij ons was het : Als je na 90 minuten nog leeft, dan is dat mooi meegenomen. Veenkoloniaals karakter. Wij stierven nog liever dan dat we aan de Langeleegte verloren.''

Hoe kijkt u naar het huidige bestuur?

,,Ze hebben de tijd niet mee, de gebeurtenissen van de KNVB, de kredietcrisis, werken niet in hun voordeel. Er zal heel hard aan getrokken moeten worden om betaald voetbal in Veendam veilig te stellen.
 
Gelukkig is de politiek positief. De gemeente zet alles in zijn werk om het nieuwe stadion te realiseren en de toekomst van de BV veilig te stellen. Maar mijn hart zegt dat we aan de Langeleegte moeten blijven.En dan doet het ook pijn als de naam veranderd wordt, maar als dat bittere noodzaak is, dan moet het maar. Met nostalgie kun je geen club in stand houden.''

Als ze u zouden vragen om een adviserende rol in te vullen, zou u dat doen?

,,Ik heb het zelf in het begin wel aangegeven, dat ik best nog wat voor de club wou betekenen, maar dan wel op de achtergrond. Het commerciële trok mij altijd erg aan. Contacten onderhouden met sponsoren. Ik had wel verwacht dat ze daar gebruik van wilden maken, maar ik weet ook dat ik niet de makkelijkste ben, en snel wil beslissen. Dan neem  je ook wel eens verkeerde beslissingen.

Mensen die hard werken maken fouten, mensen die iets tegen je hebben halen altijd het negatieve naar voren, mensen die het beste met je voor hebben onthouden alleen het positieve, maar  de naam Henk Nienhuis wordt met de jaar groter. Terwijl ik naarmate ik ouder word  juist kleiner wordt. Ik regelde voorheen bijna alles in mijn eentje, het nieuwe bestuur wilde overal een manager voor hebben. En jonge managers willen zich graag profileren. Dat is hun goed recht.

Ik had wel verwacht dat ze nog gebruik van mijn ervaring wilden maken, maar toen ik een brief thuis kreeg met de vraag wat ik dan zou willen doen, was bij mij de kous ermee af. Het is inmiddels een gepasseerd station.''

Wat had u graag anders gedaan in uw carrière?

,,Veel dingen zijn voorbestemd, het overkomt je. Wat ik anders had kunnen doen... Tja, misschien was de ereronde in Groningen na de 1-3 overwinning daar wel te provocerend. Dat was niet zo'n slimme actie.''

Waar bent u het meest trots op als u terug kijkt op uw carrière?

,,Uiteraard op de promoties  naar de Eredivisie en dan met name de eerste promotie als trainer in 1986 met Veendam. En de promotie als speler van de 2e divisie naar de 1e divisie in 1968.''

Wat wilt u nog kwijt aan de Veendamsupporters?

,,Ik hoop dat ze de moed erin houden, en Veendam door deze moeilijke periode heen loodsen. Ik kan hun onvrede best begrijpen, dat is van alle tijd, maar dan moeten ze wel goed nadenken tot hoe ver ze kunnen gaan. De tribunes bestormen waar sponsoren op zitten, daar help je de club niet mee, die sponsoren hebben we wel hard nodig.

Bij mij gebeurde dat vroeger ook wel, maar dan stond ik er tussen en haalde er een aantal uit en zei: ‘Maandag bij mij op kantoor komen!'. En doordat ik leraar was op de LTS kende ik die jongens bijna allemaal bij naam. Dat was een groot voordeel.

Maar de emotie snap ik goed. De club is van de supporters. Maar bedenk goed dat iets afbreken sneller gaat dan weer wat goeds opbouwen.''

 

Veendam4-ever.nl bedankt Dhr.Nienhuis voor zijn medewerking en gastvrijheid.

LEE PAYNE THE NUMBER 11

Veendam4-ever.nl bestaat in 2008 4 jaar en dat is een reden om het te vieren. Veendam4-ever probeert al 4 jaar de supporters van Veendam te voorzien van nieuws, reportages en uiteraard is er ook veel aandacht voor het verleden.

Het leek me dan ook mooi om in het kader van het 4 jarig bestaan over het gehele jaar interviews te houden met spelers uit het verleden van de BV. Als eerst komt aan de beurt mijn jeugd idool Lee Payne. Om met Lee in contact te komen was nog niet zo simpel, het duurde mij immers 3 jaar zoeken op het net voor ik iets 'tastbaars' vond, waarna het balletje aan het rollen ging en ik binnen 2 week contact had met Lee Payne.
Lee, die sinds zijn vertrek bij Veendam in 1995 nimmer meer de Nederlandse pers had gesproken, vond het een eer en was dan zeker ook bereid zijn verhaal te doen aan de lezers van Veendam4-ever.nl .



Maar voor de jongere supporters onder ons: wie was Lee Payne, tja wie kunnen dat beter vertellen dan Jan Korte die in het seizoen 1990 - 1991 het roer overnam van de ontslagen Thiemo Meertens en huidige assistent trainer Dick Lukkien die met Lee samen in het elftal van 1990 -1991 en 1994-1995 samen speelde.


Jan Korte over Lee Payne: Lee Payne was echte "oude " linksbuiten. Stijf links, snel en op snelheid kon hij fantastische strakke voorzetten geven op maat. Op dit soort spelers zitten centrumspitsen te wachten.


Dick Lukkien over Lee Payne: Lee Payne was voor ons een grote onbekende toen hij eind jaren tachtig het stadion binnen liep.
Al snel bleek dat hij heel goed kon voetballen en over een weergaloze individuele actie beschikte..
Als hij aan de bal kwam ging er een golf van geluid door het stadion omdat er altijd wat gebeurde en hij de tegenstander altijd dreiging bezorgde..
Lee Maakte in die tijd ook veel doelpunten en was daarmee heel belangrijk voor de club en de ploeg..
Buiten het veld was hij ook een prima gozer, die met iedereen goed op kon schieten..
kortom een topgast..
Ik ben blij dat ik met deze jongen heb mogen spelen en vind het leuk dat veendam4-ever.nl hem weer in de schijnwerper zet.

Lees hier het verhaal van Lee Payne, een linksbuiten die Veendam4-ever.nl nimmer zal vergeten.

VEENDAM4-EVER IN MY HEART

Mijn tijd bij Veendam zal ik nooit vergeten. Het was voor mij een bijzondere tijd die ik zeer waardeer om verschillende redenen die ik uit zal leggen.

 

Wim Sterken

Ik zal nooit vergeten de eerste persoon die ik ontmoette toen ik vanuit Engeland aankwam in juli 1990 aan De Langeleegte, het was Wim Sterken (De jonge keeper  overleed in september 1992 aan de gevolgen van een zwaar auto ongeluk op de N34. V4E) Een persoon die altijd in mijn hart zal blijven. We trainden samen met trainer Thiemo Meertens een aantal dagen voor de start van het seizoen 1990 - 1991. Wim Sterken was een geweldige jongen en aangezien ik geen Nederlands sprak en Wim heel slecht Engels hebben we in het begin heel wat afgelachen.

 

Ook mijn eerste trainingskamp met Veendam zal ik me altijd blijven herinneren. Ik deelde een kamer met Henk de Haan, Henk was helemaal gek en ik genoot van zijn aanwezigheid. Henk de Haan was een echte persoonlijkheid. Bij deze twee spelers voelde ik me direct erg op m'n gemak en ze hielpen mij snel te wennen.

Fam Benus

Het duurde ook niet lang voor ik in mijn eerste huis kwam te wonen, dat was in Stadskanaal aan de Poststraat. Fam Benus hielpen mij met het huis en waren een perfecte hulp voor mij in het onbekende Nederland waaraan ik nog veel te danken heb. Doordat ik me snel thuis voelde kon ik me goed op het voetbal concentreren.

 

Veendam - Fc Wageningen
Ik kan me nog herinneren dat het me een aantal wedstrijden duurde voor ik het vertrouwen van de spelers, supporters en technische staf won. Maar de wedstrijd thuis tegen FC Wageningen in het begin van het seizoen was de ommekeer. Het was op een woensdagavond 12 september 1990, alles ging perfect, ik scoorde 2x en we wonnen met 3-1. Ik denk dat ik die avond het vertrouwen en respect heb gekregen bij iedereen die Veendam een warm hart toe droeg.

Beste voetbal uit mijn carrière

Toen begon voor mij het tijdperk Veendam, waar ik veel warmte voelde van iedereen binnen de club, ik speelde destijds het beste voetbal uit mijn carrière.

Ondanks dat de resultaten niet zo super waren hadden we een paar heel goede voetballers zoals Ernst Solner, Johan Bolhuis, Willem Brouwer, Marco Koorman, Rene Alberts,Gerard Wiekens,Piet Wiersma etc. allemaal goede jongens en prima voetballers. Uiteraard mag ik Rob MC Donald niet vergeten. Rob zorgde voor de transfer van mij van Reading naar Veendam. Ik had eerder met Rob gevoetbald bij Newcastle United en hij tipte het bestuur van Veendam om mij te kopen. Dus ik heb erg veel aan MC Donald te danken.

 

LEE PAYNE SIMPLY THE BEST
Voor mij persoonlijk ging het steeds beter en beter en rond de winterstop was ik een publiekslieveling geworden. Ik herinner me nog altijd een prachtig spandoek in het stadion, er stond op 'Lee Payne simply the best', dat deed me heel erg veel. Ik wou alles geven voor de supporters op de tribune om ze te bedanken voor hun geweldige steun.

 

Mijn twee mooiste doelpunten bij Veendam waren thuis tegen Cambuur en Dordrecht'90 deze doelpunten kun je zien op Youtube: http://www.veendam4-ever.nl/forum/viewtopic.php?t=2319 ( zie link)
Ik ben erg blij dat de supporters van Veendam nog altijd van deze goals kunnen genieten en ik hoop dat ze me zo niet snel zullen vergeten bij Veendam.

LIESBREUK

Het seizoen eindigde op een zeer slecht moment voor mij. Ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren, het was uit bij Excelsior en ik had net de gelijkmaker gescoord, toen er vanachteren een vreselijke overtreding op mij werd gemaakt. Het betekende voor mij einde wedstrijd en einde seizoen. Ik had een liesbreuk opgelopen. Toen ik thuis kwam na de wedstrijd in stadskanaal voelde ik me behoorlijk verdrietig.

SPELER VAN HET SEIZOEN

Twee weken later voelde ik me iets beter, het was de laatste thuiswedstrijd van het seizoen tegen RBC en ik werd op het veld gehuldigd als de speler van het jaar. Dit betekende zoveel voor mij, mijn ouders waren ook uit Engeland overgekomen om deze huldiging mee te maken. Dus het was een heel bijzonder moment voor mij en mijn familie.

 

TRANSFER RODA JC GING NET NIET DOOR
Heel veel mensen van Veendam hebben een plekje in mijn hart gekregen. Te veel om op te noemen, maar de mensen weten zelf wel wie ik bedoel. Ik genoot heel erg van mijn eerste seizoen bij Veendam. Er was veel interesse van andere clubs aan het einde van dat seizoen.o.a PSV, Fortuna Sittard ( toen nog Eredivisie) en Roda JC waar ik vergevorderde gesprekken mee had. Maar ik had een zware blessure en ze wouden daarom de zes ton die Veendam vroeg niet betalen. Uiteindelijk ging het bestuur van Veendam akkoord met een 4 ton transfer naar Emmen. Het was immers met mijn zware blessure (waardoor ik nooit meer echt de oude Lee Payne ben geworden) een aanbod die ze niet konden weigeren.


TERUGKEER NAAR VEENDAM

Drie jaar later keerde ik tot mijn vreugde terug bij Veendam. Maar mede door een knieblessure die ik bij Emmen opgelopen had speelde ik maar een paar wedstrijden. Ik scoorde nog 1x voor Veendam maar het was duidelijk dat mijn carrière er vroegtijdig op zat vanwege die blessures.

BV VEENDAM ZAL ALTIJD EEN SPECIALE CLUB VOOR ME ZIJN

Momenteel woon ik in Spanje samen met mijn vrouw Cristina en met mijn twee dochters. De afgelopen 10 jaar ben ik een succesvolle Football Agent. Dus gelukkig zit ik nog steeds in het wereldje waar ik zo veel van hou.

 

Mijn laatste woorden gaan naar Wim Sterken, een speciale jongen die mijn leven heeft veranderd. Ik hoop dat het goed gaat met zijn familie en ik wil hun graag vertellen dat ik veel aan Wim te danken heb en hij altijd in mijn gedachten is.

Ik hoop dat alle Veendamsupporters veel plezier aan het interview hebben beleefd die ik heb gegeven aan Willie voor zijn website Veendam4-ever.nl . Ik bedank de club en alle supporters van Veendam voor hun steun en dat ze betrokken zijn bij zo'n speciale club,want dat is en zal BV Veendam altijd voor mij blijven

Veendam4-ever.nl bedankt Lee Payne voor zijn medewerking en wensen hem nog veel geluk en succes toe en hopen Lee Payne nog eens terug te zien Aan de Langeleegte, immers al is het alweer bijna 18 jaar geleden, we zijn je nooit vergeten.